‘Die meisje’, ‘die huis’, nog even en het mag. ‘Dat’ verdwijnt uit onze taal. Dat vind ik vreselijk. Elke keer als ik het hoor op straat doet het een klein beetje pijn. Dit fijne stukje taalverloedering gaat verder terug dan we denken. Oeroude kinderliedjes brengen ons al taalfouten bij. Zoals Slaap Kindje, Slaap. ‘Een schaap met witte voetjes, die drinkt zijn melk zo zoetjes’. Ik zing altijd ‘dat drinkt’, omdat, als de voetjes zouden kunnen slurpen, het ‘drinken’ moet zijn. Extra hard benadruk ik ‘dat’. Dat. Dat. Dat. Mijn dochtertje zingt ook ‘dat schaap’, als enige van haar groep. Dat zal ze leren. Hoop ik. Al weet ik heus wel dat het eerdaags ‘die schaap’ wordt.
